ประวัติศาสตร์ศิลปะที่คนไทยควรภูมิใจ

Thai-art-

ความโชคดีของคนไทย คือเรามีเอกลักษณ์ความเป็นไทยอย่างชัดเจน ซึ่งสร้างความภาคภูมิใจให้กับคนในชาติ ด้วยเพราะประเทศไทยเป็นชาติที่มีศิลปวัฒนธรรม และขนบธรรมเนียมประเพณีมาอย่างยาวนาน นักประวัติศาสตร์ศิลปะกล่าวว่าศิลปะไทยน่าจะมีมาตั้งแต่ราวสมัยพ.ศ.300 โดยเข้ามาทางพระพุทธศาสนาซึ่งมีอิทธิพลต่อศิลปะของไทยทุกด้าน ไม่ว่าจะเป็นวรรณกรรม ภาษา ศิลปกรรม เราสามารถเห็นตัวอย่างได้ศิลปะในสมัยต่างๆ เช่น ศรีวิชัย ทวาราวดี ลพบุรี เมื่อชาติไทยได้มีการรวมแผ่นดินให้เป็นหนึ่งเดียวกัน ศิลปะเหล่านี้ก็กลายเป็นศิลปะไทยนั่นเอง

ซึ่งลักษณะของศิลปะไทยจะเน้นรูปแบบที่มีความเฉพาะตัว อ่อนช้อย ละเมียดละไม แต่ก็ยังแฝงไปด้วยวัฒนธรรม ขนบธรรมเนียมประเพณีและวิถีชีวิตของคนไทยไว้อย่างเหมาะเจาะลงตัว โดยเราจะเห็นได้จากภาพตัวอย่างตามฝาผนังวัดวาอาราม, ปราสาทราชวัง, เครื่องประดับ และเครื่องใช้ต่างๆ ของชาววัง

ศิลปะไทยส่วนใหญ่จะได้รับอิทธิพลมาจากธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม เพราะสิ่งเหล่านี้จะมีลักษณะที่เห็นได้ชัด ทั้งความงดงาม อ่อนหวาน นุ่มนวล ละเอียด ประณีต และยังสามารถให้เห็นถึงนิสัยใจคอจิตในของคนไทยได้เป็นอย่างดี ยิ่งถ้าเป็นงานศิลปกรรมที่เกี่ยวข้องกับพระพุทธศาสนาด้วยแล้ว จะทำให้ช่วยส่งเสริมพระพุทธศาสนา เชื่อมโยงจิตใจของคนในชาติให้เกิดความศรัทธาและเลื่อมใส

Thai-art

ภาพลายไทย คือภาพที่ช่างภาพได้ประดิษฐ์ขึ้นด้วยการใช้ธรรมชาติเป็นแรงบันดาลใจ นำมาดัดแปลงให้เกิดลวดลายใหม่ที่สวยงามและมีสีสันที่แปลกตา เช่น ลายก้ามปู รวงข้าว เปลวไฟ ดอกบัว และตาอ้อย เริ่มแรกลายไทยถูกเรียกว่า กระหนก ซึ่งก็คือลวดลาย ได้แก่ กระหนกก้านขด กระหนกลาย หลังจากนั้นก็ได้ถูกเปลี่ยนมาใช้คำว่า กนก ตามหลักฐานชี้ว่า กระหนกน่าจะเป็นคำตั้งแต่สมัยโบราณในยุคทราวดี และเรียกติดต่อกันมาเรื่อยๆ วัตถุประสงค์ของการเขียนภาพลายไทยก็เพื่อนำภาพมาเล่าเรื่องให้ผู้รับชมภาพเข้าใจ พร้อมสัมผัสสุนทรียภาพของความงดงาม งานศิลปกรรม

ในปัจจุบันนี้ “ศิลปะไทย” กำลังถูกอิทธิพลของเทคโนโลยีสมัยใหม่เข้ามาแทนที่ โดยเฉพาะโลกของสื่อโซเชียลที่ใช้โทรศัพท์เป็นสื่อกลางกำลังก้าวล้ำยุคไปมาก จนสามารถเห็นข้อแตกต่างได้อย่างชัดเจนระหว่างศิลปะไทยยุคเก่ากับยุคใหม่ โลกในยุคที่อะไรก็ทันสมัยไปเสียหมดทำให้บางครั้งคนไทยก็ลืมความเป็นตันตนของชาติ และส่งผลให้เกิดความสับสนในสังคมไทยอย่างไม่ทันรู้ตัว ฉะนั้นหากคนไทยด้วยกันเองไม่พยายามที่จะรักษาหรืออนุรักษ์ศิลปะไทยเอาไว้ อนาคตข้างหน้าลูกหลานของเราอาจจะลืมเลือนความเป็นไทยไปเสียหมด และรับเอาอิทธิพลต่างชาติเข้ามาแทนที่ และเมื่อนั่นเราก็จะสูญเสียความภาคภูมิใจที่บรรพบุรุษของเราสร้างมา